Hocus Lokerus 2025

Dag 5:

Vandaag was het hoogdag in Hocus Lokerus! Na een (iets te snel) ontbijt — want de spanning voor de daguitstap was haast voelbaar — trokken onze jonge magiërs massaal de wijde wereld in.

De kleinste tovenaars sprongen op hun bezemstelen (oké, het waren eigenlijk de helden van De Lijn, maar dat mag de pret niet drukken) en trokken richting Domein Nieuwdonck. Daar wachtte hen een paradijs van waterplezier!

Ze klommen, klauterden en katapulteerden zichzelf van een gigantisch luchtkasteel op het water. Zelfs onze dappere ribbels werden gelanceerd van het water-plof-kussen, al gingen sommigen toch liever voor een wat rustiger plonsje. Het water spatte alle kanten op en het plezier vloog ons — letterlijk — rond de oren.

Na al dat gespetter en gespring, was het tijd voor een welverdiende pauze met een ijsje of een snoepje in de hand. Nog even uitrazen op het speelplein en dan bracht Tovenaar Del Lijno onze avonturiers veilig terug naar de kampplaats.

De oudere magiërs kozen het luchtruim — of toch de fietswegen — richting Domein De Ster. De fietsers trapten dapper voort, en de niet-fietsers werden betoverd verplaatst per auto.

Ook in De Ster was het genieten geblazen. Zonnen op het strand, zwemmen in het meer en spelen op een gigantisch luchtkasteel. Het water-plof-kussen was hier helaas “per ongeluk” door een ondeugende Zwartikus-spreuk buiten werking gesteld, maar dat kon de pret niet drukken. Bij deze groep ging het er allemaal nét wat relaxter aan toe. Een dagje vakantie in de vakantie, zeg maar.

Na de uitstap en wat pech-ontsnappingsmagie bij Victor's fiets, keerden alle groepen moe maar voldaan terug naar de kampplaats. De geur van een Italiaans toverfeestje kwam hen al tegemoet: pasta met drie magische sauzen!
De keuze was reuze: macaroni met kaassaus voor de fijnproevers, bolognaisesaus voor de klassieke magiër en een vurige Arrabiata-saus voor wie zijn toverstaf graag extra pittig zwaait. Er werd gesmuld en genoten. De kooktovenaars krijgen alweer 5 sterren (én een extra toverstafje) voor hun meesterwerk.

Het grote verhaal van Gliterus en Zwartikus hield vandaag even een pauze. De inwoners van Hocus Lokerus namen een dagje rust voordat de grote uitslag van de verkiezingen morgen eindelijk bekend wordt. De spanning stijgt... wie wint de strijd? Team Glitters of Team Rust? Er zijn al heel wat speculaties. 

Morgen weten we het. Tot dan voor een nieuwe sprankelende update!

Dag 4:

Wat. Een. Dag.
Onze jonge tovenaars genoten vandaag van een zon die zelfs Gliterus jaloers zou maken. Het leek wel alsof de weertovenaars hun beste spreuken hadden bovengehaald, want geen regenwolkje durfde de lucht te betreden. Perfect weer om brieven naar het thuisfront te schrijven — met magische inkt, uiteraard — en daarna helemaal los te gaan met waterspelletjes en knotsgekke opdrachten.

De toverhoeden van onze tovenaars raakten niet leeg vandaag: van waterballonnengevechten tot magische uitdagingen, er werd gelachen, gerend en gespetterd dat het een lieve lust was.

Tussen al die avonturen door, kregen de jonge magiërs een traktatie die hun smaakpapillen deed dansen.
’s Middags kwam de fiets-ijskar aangerold — een magisch voertuig vol ijsjes met de meest gekke toppings. Even later werd het kampterrein omgetoverd tot een foodtruck-festival dat rechtstreeks uit de toverwereld leek te komen.

Hoe werkte het? Simpel! Met elk spelletje verzamelden de kinderen toverpoeder in twee magische kleuren. Wie slim spaarde, kon zijn poedertjes inruilen voor het volgende menu:

• Voorgerecht: Knapperige Nacho's met betoverde dipsausjes.

• Hoofdgerecht: Warme honden (hotdogs met een magische twist) en nasi goreng, recht uit de ketel van Kooktovenares Wokilina.

• Dessert: Suikerspinnen die veranderden van kleur én geur, en natuurlijk... toverstokwafels!

Er werd gesmuld alsof het de laatste maaltijd vóór de grote tovenaarsfinale was. Maar we hebben gelukkig nog vijf dagen te gaan!

Ondertussen draaide het verhaal van Heks Gliterus en Tovenaar Zwartikus op volle toeren. Vandaag arriveerde niemand minder dan Burgemeester Johny Crombo, in vol ornaat, om de officiële stemming te openen. Maar natuurlijk kon er niet gestemd worden zonder dat iedereen zich eerst goed voorstelde. Na een bont en magisch voorstellingsrondje — waarin de twee tovenaars van Hocus Lokerus hun kleurrijke, gekke en soms ietwat mysterieuze kanten lieten zien — mochten alle jonge tovenaars hun keuze maken in het stemhokje. 

Wie zal er winnen? Gliterus met haar sprankelende glitters en feestvreugde? Of Zwartikus met zijn rust en sobere elegantie? De spanning stijgt... morgen kennen we de uitslag!

Zelfs de avondlijke spatregens konden de sfeer niet temperen. De magie hier blijft elke dag sterker voelbaar.

Tot morgen, voor de ontknoping van de verkiezingen en – uiteraard – nog véél meer toverplezier!

Dag 3:

De weertovenaars hebben zich vandaag nét wat vriendelijker opgesteld dan gisteren. Afgelopen nacht vielen er nog stevige plensbuien neer op ons kampdorp, maar gelukkig bleven de donder- en bliksemspreuken achterwege. In de ochtend kregen we hier en daar nog een paar vrolijke confetti-buitjes over ons heen, maar vanaf 11u besloten de weerheksen ons eindelijk een zonnestraal cadeau te doen. En die straalde, alsof Zwartikus himself even niet oplette.

En met die zon in de rug, gingen onze jonge magiërs weer voluit voor een dag boordevol betoverende avonturen. Ze ontsnapten uit ingenieuze room-escapes, waarin enkel de slimste tovenaars de juiste uitweg vonden. We vierden samen het grootse niet-verjaardagsfeest — want wanneer het niét je verjaardag is, moet je dat extra vieren. Tijdens het vuilspel doken de tovenaars letterlijk de modder in, en jawel ze kregen zelfs Silke zover dat ze in haar gewone kleren een verfrissende duik in de modderpoel nam. Pure magie. En nog zoveel meer magische mini-avonturen waarover de postduiven in de lucht nog aan het kirren zijn.

Vanmiddag werden we getrakteerd op een waar toverbanket. Oranje toverstokken-soep (beter bekend als wortelsoep). Gouden muntstukken (krokant gebakken patatjes) met vogelnestjes (die verrassend weinig vogel bevatten, tot verwarring van menig jonge magiër) en giftige bospaddenstoeltjes (champignons in een betoverend tomatensausje). Zelfs de draken die het afvalhok bewaken likten hun lippen af. Smakelijk was een understatement.

Elke dag duiken we dieper in het kampverhaal. Dit jaar draait alles rond de excentrieke Heks Gliterus, die houdt van glitters, felle kleuren en knotsgekke ideeën, en haar buurman Tovenaar Zwartikus, een meester in zwart en vooral… rust. De twee buren krijgen maar geen vrede met elkaar en besloten dat alle inwoners van Hocus Lokerus morgen mogen stemmen wie nu écht de beste tovenaar is. Vanmorgen toverden ze samen een grote ketel vol uitnodigingen, die via heks B-Postica werden verspreid. Helaas verloor B-Postica onderweg een hoop brieven in de luchtstroom… Of dat goedkomt? Dat zullen we morgen ontdekken.

De spanning stijgt, de magie tintelt, en we kijken reikhalzend uit naar de volgende dag vol avontuur.

Tot morgen voor weer een portie Hocus Lokerus-magie!

Dag 2:

Vanmorgen zou de kampdag officieel starten om 7u40... Althans, volgens het kampuur — een magische tijdrekening die de zon iets vroeger doet ondergaan, zodat nachtspellen op tijd kunnen beginnen. Helaas vergaten sommige hoofd-tovenaars dat het kampuur niét geldt voor de zon, en stonden ze dus al om 6u40 blinkend klaar. Enthousiast, dat wel.

We begonnen de dag met een koninklijk ontbijt: boterhammen met speculoospasta, yoghurt, muesli, vers fruit, toast, melk, chocomelk... Een vijfsterren toverhotel verbleekt erbij.

Na het ontbijt volgde de dienstentijd: een magisch halfuurtje waarin we samen het kampdomein schoonmaken. Zelfs met bezems zonder motoriek is dat behoorlijk efficiënt. 

🔮 Ribbels
Onze jongste magiërs waagden zich aan een kookexperiment en maakten heksenvinger-koekjes. De oven bleek echter een eigen wil te hebben, en toverde ze om tot platgewalste vingers. Maar lekker waren ze zeker! Daarna knutselden ze hun eigen toverstaf, en mochten ze – met glans – hun diploma behalen aan de Hocus Lokerus Tovenaarsacademie.

🍌 Speelclubs
Het begon allemaal met... bananen. Veel bananen. Wat ze ermee deden, is een mysterie, maar lachen deden ze zeker. Daarna volgde het grote toverspel: ze startten als leerlingen van Zweinstein en kraakten tegen de avond de code van het grote toverboek.

⚡ Rakwi’s
Bij deze energiebommetjes ging het er al wat steviger aan toe. De moddervlekken vertellen het verhaal: ze genoten van een heerlijke modderbadpartij. ’s Avonds zochten ze naar de slimste tovenaar onder hen, en probeerden onder andere de leeftijden van de leiding te raden. Laten we zeggen: het was flatterend, maar niet accuraat.

🎭 Tito’s
Zij speelden het mankementenspel: wie verloor, werd betoverd met een hinderlijke spreuk — hinken, scheel kijken, of andere tovergrappen. Daarna duelleerden ze in twee tovenaarsclans. Uiteindelijk ging Griffoendor met de overwinning aan de haal!

🥔 Keas
De Keas begonnen met het beruchte spel ‘Patatje Oorlog’. Elk moest z’n aardappel beschermen, terwijl anderen er op loerden om ze om zeep te helpen. Spannend én hilarisch! Daarna speelden ze Homo Universalis, gevolgd door een stevige portie heavy games om de laatste vonkjes energie er nog uit te sleuren.

De zon en de regen wisselden elkaar vrolijk af — een spelletje van de weertovenaars, ongetwijfeld. Maar ongeacht het weer blijven de toverogen blinken en de gezichtjes stralen.
 

Hocus Lokerus leeft, bruist en tovert als nooit tevoren. Tot morgen voor meer magische avonturen!

Dag 1:

Rond 12u30 arriveerden alle jonge tovenaars op het kampterrein. De ene al wat frisser dan de andere — blijkt dat 100 km fietsen nét iets vermoeiender is dan een uurtje op de tovertrein zitten. Maar goed: iedereen veilig en wel aangekomen, dat is wat telt!

De vrachtwagen werd in een oogwenk geleegd, alsof een onzichtbare spreuk alles naar buiten zwiepte. Maar bij de tenten… daar sloeg de magie even op hol. Het leek alsof de fietszakdief van vanochtend nog een laatste wraakvloek had uitgesproken, want onze tenten wilden absoluut niet meewerken. Ze rezen trager op dan een slaapkop na een toverslurk kamillethee. En alsof dat nog niet genoeg was, hadden de weertovenaars ook een mopje in petto: confetti en glitters (ook wel gekend als regen) dwarrelden vrolijk uit de lucht.

Maar onze jonge magiërs zijn van het stevige soort. Ze gaven geen krimp, bleven lachen en bouwen, en toverden met wat hulp van de leiding hun kampplaats recht (of toch min of meer recht — esthetiek is voor later).

Daarna kon de echte pret beginnen! De eerste kennismakingsspelletjes vulden het kampterrein met gegiechel en geloop, en al snel klonk er gelach in elke hoek van Hocus Lokerus.

’s Avonds schoven we aan voor een tovermaal: hamburgers van de kooktovenaars, sappig en heerlijk. Alsof er een culinair mirakel over de kampkeuken was gegaan.

Zoals de traditie het wil, sloten we onze eerste avond af met Chiro Rock — een toverspektakel van dans, zang en vooral veel gekke opdrachten in onze grote circustent. Die werd omgetoverd tot een heus sportpaleis. Na veel strijd en sfeer bleek Team 2 het sterkste te zijn: zij gingen met de eer (en de luidste aanmoedigingen) naar huis.

De sfeer zit nu al magisch hoog. De kindjes zijn razend enthousiast, en de confettiregen? Die blijft op z’n eigen vrolijke manier meespelen in het verhaal.

Tot morgen voor een nieuw hoofdstuk in het grote kampavontuur van Hocus Lokerus!

12u03:

Onze dappere fietsende magiërs zouden vanochtend heerlijk uitslapen, om fris en monter aan het kamp te beginnen... Althans, dat was het plan. Maar de spanning tintelde zó hard in de lucht dat uitslapen geen optie meer was. Tegen 8u stonden ze allemaal paraat, in hun inmiddels licht betoverde — en niet meer zo frisse — fietsbroek, mét frisse biefstuk erin, klaar voor de laatste rechte lijn.

De overnachting bij Chiro Berlare? Vijf sterren. Geen twijfel. Een koninklijk verblijf voor vermoeide benen en pijnlijke fietskontjes. 

Maar helaas, bij het buitenkomen wachtte een minder fijne verrassing… Alex zijn fietszak was verdwenen.
Gestolen. Weggetoverd, maar niet door een tovenaar van goede wil. Welke duistere dreuzel deze daad op zijn geweten heeft, houden we liever uit onze buurt vandaag… Gelukkig kwamen er via het Portaal der Mobiele Verbinding snel oplossingen: dankzij de ouders van Alex zijn de nodige spullen al onderweg richting kampterrein. Magie én teamwork!

Na een stevig ontbijt en een zeer korte rit (nog maar 10 kilometer voor deze kilometervreters), zijn onze fietsers nu bijna aangekomen. Stuk voor stuk toppers met benen van staal en harten van vuur. Wout van Aert mag op zijn bezem stappen — deze ploeg is niet te stoppen!

Ook de trein nadert ondertussen het station van Hocus Lokerus. Mijn postduiven meldden dat de eerste traantjes al omgetoverd zijn tot schatergelach en enthousiast gegil. De perrons zijn gevuld met magie, muziek en massa’s rugzakken.

Ons kamp begint nu écht. Na maanden van voorbereiden, bouwen, knutselen en brainstormen zijn de hoofdtovenaars en kooktovenaars er helemaal klaar voor. Het wordt knotsgek, warm, wonderlijk — en vooral: magisch.

Vanaf vanavond komt er elke dag een nieuwe kampupdate op onze website. Tot vanavond dus, voor het eerste grote kampverslag uit Hocus Lokerus!

Dag 2 - Fietsers 

8u57:

Goeiemorgen uit Lovendegem! De wekker van onze fietsende tovenaars klonk veel te vroeg vanochtend — een geluid dat zelfs de draak in het fietsenrek deed opschrikken. Maar ja, ze worden op een magische plek verwacht, en dus moesten ze zich haasten... al is opschieten niet bepaald het beste vak aan de Tovenaarsacademie van Hocus Lokerus.

De nacht verliep rustig. Sommigen sliepen als bezemstelen in een bezemkast, anderen snurkten zó luid dat zelfs de Hoofdtovenaar er schrik van kreeg. En waar het zwembad van Jan gisteren nog véél te koud was, was de sporthal dan weer een echte toverbakoven — puffen geblazen! Toch zijn onze tovenaars heel dankbaar dat dit hun eerste overnachtingsplek mocht zijn. Hotel Sportzaal krijgt vijf sterren (en drie vonken).

Op dit moment staan ze voor een dreuzelsupermarkt, en er is maar één mes in de groep — een detail dat geen enkel probleem vormt, want Tovenares Lore is in volle boterhamsmeermodus. Volgens de jonge magiërs zijn haar boterhammen zelfs beter dan die van de dreuzelmama’s thuis. Een waar culinair wonder!

Binnenkort vertrekken ze richting Drongen, waar opnieuw een verrassing op hen wacht... Wat dat precies is, blijft natuurlijk nog even geheim — maar de magie reist met hen mee.

10u41:

Onze fietsende tovenaars zijn aangekomen bij hun volgende halte — en wat voor één! In het stralende zonnetje glijden ze nu over het water, elk duo in hun eigen toverkajak, klaar om de wilde wateren van het pittoreske dorp aan de Leie te trotseren. Geen bezemsteel of toverspreuk nodig vandaag: enkel peddelkracht, teamwork en een gezonde portie lef!

De zon lacht, de rivier glinstert, en de gezichtjes van onze jonge magiërs stralen bijna even hard als de lucht erboven. Het is een welgekomen rustmoment, en je voelt het: de batterijen laden zich langzaam maar zeker weer op.

Tot 12u blijven ze genieten op het water, waarna Tovenares Lore opnieuw haar kookkunsten bovenhaalt. Haar volgende culinaire hoogstandje wordt geserveerd op een picknickkleed — een magische lunchpauze in openlucht, waar zelfs de dreuzels jaloers van zouden worden.

We houden jullie op de hoogte van hun volgende magische halte!

12u31:

De tovenaarskajaks bleken vandaag bijzonder gehoorzaam: geen enkele sloeg om! Op een paar kleine botsingen — of beter gezegd, magische ontmoetingen op het water — na, bleef iedereen netjes rechtop én helemaal droog. Een klein wonder, als je weet dat sturen met een peddel toch net iets minder vanzelf gaat dan zweven op een bezemsteel.

Rond 12u werden de boten weer netjes afgetoverd en ingeleverd. Onze jonge avonturiers zwaaiden de rivier uit en stapten opnieuw op hun trouwe stalen rossen. De zon staat hoog, de sfeer is opperbest, en het zadel voelt stilaan weer als een vertrouwd stukje tovenaarsuitrusting.

Na een korte pipipauze bij een bende verbaasde dreuzels, hield de karavaan opnieuw halt op de parking van de Aldi — een plek waar volgens de legende altijd iets eetbaars te vinden is. Wat er precies op het picknickkleed zal verschijnen, konden de postduiven mij nog niet vertellen, maar dat de jonge magiërs hun buikjes zullen vullen, staat vast.

Met frisse benen en gevulde magen zetten ze straks hun tocht verder, met één duidelijk doel voor ogen:
Hocus Lokerus komt steeds dichterbij.

De energie stijgt, de magie tintelt in de lucht... En de volgende magische stop loert alweer om de hoek!

13u59:

Blijkbaar was één bezoek aan de Aldi niet voldoende om alle hongerige tovenaarsmagen tevreden te stellen... De eerste toverlading aan voedsel verdween sneller dan een verdwijntruc, dus moest de leiding nogmaals op pad — deze keer met een stevig boodschappenlijstje en een duidelijke missie.

Het resultaat mocht er zijn:
sandwiches met hespenworst, kaas, salami en — voor de balans — een gezond blaadje sla. Als afsluiter: chocolade cookies en een bijpassende Capri-Sun, netjes afgestemd op het favoriete drankje van jonge magiërs op doortocht.

En jawel: deze keer waren de magen écht gevuld. De sfeer zat weer goed, de benen klaar om te trappen, en dus vertrok de karavaan opnieuw — op weg naar het volgende magische moment.

Wat dat precies wordt? Iets met een klein balletje… en een gaatje… Juist ja: minigolf!
Een eeuwenoude dreuzelsport die bij ons bekend staat als “Mik-de-bal-in-’t-gat-met-een-gebogen-stok-en-veel-geduld”. Een uitdaging waar zelfs geoefende tovenaars hun toverstok even voor opzijleggen.

Op naar nieuwe magie en mini-avonturen!

16u29:

Net toen onze avonturiers dachten dat ze moeiteloos naar hun volgende bestemming zouden zweven, liep het toch even anders. Door een kleine navigatiefout trapten ze nietsvermoedend twee keer dezelfde weg af. Maar de tweede keer — alsof uit het niets — was daar ineens een magische paal verschenen. Onzichtbaar voor sommigen, overduidelijk niet voor onze jonge magiër Trien…

Ze maakte een flinke tuimeling en liep een schaafwonde op aan knie en elleboog. Gelukkig was onze verpleegkundige Thalia er als de bliksem bij. Met haar helende handen, ontsmettingsdrank en een assortiment betoverde pleisters werd Trien meteen weer goed in de watten gelegd. Ze stelt het gelukkig prima — een dappere tovenares met een krasje op de huid, maar de glimlach nog stevig op het gezicht.

Niet veel later kwamen ze dan écht aan bij de minigolf. Daar vliegen de ballen nu vrolijk in alle richtingen, soms zelfs in de juiste... De tovenaars strijden om wie de meeste punten scoort (en wie de meeste slagen nodig heeft op baan 6 met de rare bocht).

En vanavond? Dan staat er nog een klassieker op het programma: Kubb — je weet wel, dat mysterieuze spel waarin je vooral de koning niet mag omgooien… tenzij je wint. Spannend, magisch en misschien zelfs een beetje strategisch.

Wat een dag alweer!
We houden jullie op de hoogte van de stand van zaken in de Kubb-arena…

19u26:

Het Kubb-toernooi én het partijtje mini-golf waren een absoluut succes! De postduiven konden jammer genoeg niet tijdig achterhalen wie er precies won — hun vleugels zaten wat vol met zand en gras — maar wat wél zeker is: er werd gelachen, gejuicht en gemikt alsof er een toverprijs op het spel stond.

Nog voor de avond over het land streek, wisten onze hoofdtovenaars via het wereldwijde web van spreuken een slaapplaats te bemachtigen. Vanavond slapen onze fietsers bij Chiro Berlare, een vriendelijke dreuzel-mede-chiro op amper 10 km van Hocus Lokerus. Een warme plek om nog één keer op adem te komen voor de échte magie losbarst.

En wat eet een vermoeide tovenaar na zo’n dag vol avonturen? Juist: frietjes van de frietkotovenaar. Heerlijk goudgeel en betoverend lekker — zowel voor de fietsers als voor de andere hoofdtovenaars, die ondertussen de vrachtwagen tot de nok toe gevuld hebben. Alles staat klaar. Elk touwtje, elk spel, elk glittervuurwerk. Morgen vertrekt de karavaan.

En morgen… begint het echt.
Het Grote Bivak van Hocus Lokerus.
Knotsgek, kleurrijk en vol magie.

Na deze frietmaaltijd duiken we onze bedjes in en dromen we alvast van vliegende spelkaarten, sprekende tenten en mysterieuze kampvuren. We hebben er ongelooflijk veel zin in!

Tot morgen — in de magische stad zelf.

Dag 1 - Fietsers

12u30:

Onze dappere tovenaars op twee wielen zijn vanmorgen om 10u45 vertrokken richting de magische stad Hocus Lokerus. Na een laatste groepsfoto en een paar stevige afscheidsknuffels met hun dreuzelfamilie, stapten ze vol goede moed op hun stalen rossen, klaar voor een tocht vol magische verrassingen.

Na een kleine 10 kilometer hielden ze halt bij hun eerste rustplek. Daar werden de toverboterhammen uit de zadeltassen getoverd en... als extra verrassing kregen ze een heerlijke ijstraktatie van de ijsjeshoeve 'Macarel' — een ware energieboost voor elke jonge tovenaar-in-opleiding.

Nu hun magische krachten weer zijn opgeladen, zetten ze hun tocht verder richting Brugge, waar de volgende betovering al op hen ligt te wachten... 

13u45:

Onze jonge tovenaars zijn zojuist aangekomen bij... Jan Guilini. Je zou denken dat deze illustere naam hoort bij een wijze oude tovenaar die hen onderdompelt in spreuken, toverformules en vliegende lessen.

Maar niets is minder waar... Jan Guilini blijkt een vierkante put vol water te zijn, vernoemd naar de mysterieuze man — en dus trekken onze tovenaars geen gewaden aan, maar zwempakken! Tijd voor een verfrissende duik, veel gespetter en vooral: luid lachende inwoners van Hocus Lokerus die hun eerste echte kampdag helemaal nat (en magisch) doorbrengen.

De bezemstelen staan even geparkeerd. Nu is het water aan zet!

17u30:

Na een duik in het net iets te frisse toverbad van Jan Guilini, vertrokken onze fietsende magiërs rond 16u opnieuw voor het volgende deel van hun tocht. We overwegen alvast om tovenaar Warmtica op pad te sturen - misschien kan zij Jan helpen dat bad om te toveren tot een echte warmwaterbron... Maar goed, hun bezem-fietsen draaiden weer op volle kracht, en momenteel flitsen ze door het prachtige Aalter-Brug. Volgens het grote routeboek zouden ze hier een slaapplaats zoeken... Maar onze magische verbinding laat weten dat ze nog steeds aan 20km/u over de fietspaden zweven alsof er een staartwind van vuurvleugels achter hen zit. Waar ze precies zullen neerstrijken? Dat blijft voorlopig een mysterie. 

Ondertussen borrelt de spaghetti in de kampkeuken. De stevige portie energie-elixer staat bijna klaar. Binnen een half uurtje vertrekken zes hoofdtovenaars richting de groep, om de jonge reizigers opnieuw wat krachten in te lepelen. 

20u02:

De namiddag verliep bijzonder vlot voor onze jonge tovenaars. Geen massale valpartijen, geen verdwijnformules op het fietspad — de kilometers gleden bijna als vanzelf onder hun wielen door. Natuurlijk had de ene wat meer wind in de tovercape dan de andere, maar iedereen zette dapper door. Een ijzersterke groep, die Hocus Lokerus waardig is!

Tegen de avond kwamen ze aan in het charmante dreuzeldorp Lovendegem. Een plek vol vriendelijke, nieuwsgierige mensen… maar ook vol gewone huizen, nét iets te klein voor 26 stoere en hongerige tovenaars. Ze belden her en der aan, maar overal was het antwoord hetzelfde: “Oei, daar hebben wij geen plek voor!”

Gelukkig verscheen er hulp in de vorm van een parochiezaaltovenaar, die hen via-via naar een sportzaal leidde — groot genoeg voor al hun bezems, slaapmatjes en dromen. Een ware redding!

Het was een heerlijke, zonnige, soms pittige maar vooral magische dag. Straks spelen we nog enkele korte avondspelletjes en daarna duiken we vroeg onder de dekens — klaar om morgen weer verder te vliegen.

Tot morgen, met nieuwe avonturen vanuit Hocus Lokerus!

Op zondag om de 2 weken van 14u tot 18u.